Το αλάτι Αφρίνα, ο λευκός θησαυρός της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου. Αλλιώς έχει την ονομασία fleur de sel διεθνώς, δηλαδή ανθός αλατιού.
Συλλεγμένο σε νιφάδες με το χέρι από την επιφάνεια του νωπού άλατος, συλλεγμένη αποκλειστικά και μόνο με το χέρι από εξειδικευμένους εργάτες με ξύλινα εργαλεία· μια παμπάλαια τεχνική που ξέρουν αυτοί που την μαζεύουν,
έπειτα στεγνώνει στον ήλιο και συσκευασμένο, χωρίς οποιαδήποτε επεξεργασία, ραφινάρισμα ή προσθήκη χημικών ουσιών.
Η ποιοτική διαφορά της αφρίνας με το αλάτι είναι παρόμοια με αυτή του βασιλικού πολτού με το μέλι.
Το ανθός αλατιού είναι το καλύτερο παράγωγο των αλυκών. Η όψη της είναι ανάλαφρη, σαν τον αφρό της γέννησης του.
Επειδή παίρνει σχήμα φυσικά κάτω από ορισμένες, πολύ περιορισμένες, καιρικές συνθήκες και επειδή πρέπει να αφαιρεθεί με το χέρι χρησιμοποιώντας ειδικά κόσκινα.
Το ανθός αλατιού διαφέρει από το συνηθισμένο θαλασσινό αλάτι.
Το συνηθισμένο θαλασσινό αλάτι παράγεται εξατμίζοντας το θαλασσινό νερό και στη συνέχεια συλλέγοντας το υπόλοιπο αλάτι σε αναχώματα.
Μια χρήσιμη αναλογία θα μπορούσε να είναι να σκεφτούμε τα χτένια δύτη. Τα οποία συλλέγονται με το χέρι από ένα άτομο που βουτάει στον πυθμένα του ωκεανού
για να τα μαζέψει, σε σύγκριση με τα συνηθισμένα χτένια, των οποίων η συλλογή γίνεται από ένα σκάφος που σέρνει ένα δίχτυ πίσω του για να τα μαζέψει.
Παραδοσιακά, το άνθος αλατιού – αφρίνα έχει καταγωγή από τη γαλλική παράκτια περιοχή της Βρετάνης, λόγω των μοναδικών ιδιοτήτων των παραλιών εκεί:
- του τρόπου συλλογής του θαλασσινού νερού σε ρηχές πισίνες,
- του κλίματος,
- της ιδιαίτερης περιεκτικότητας του νερού σε αλάτι κ.λπ.
