Blog

Niama, ιδανικά προϊόντα χωρίς γλουτένη

Σχέδιο χωρίς τίτλο 7

Στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, παρατηρούμε πως όλο και πιο πολλοί καταφεύγουν στα προϊόντα χωρίς γλουτένη, άλλοι γιατί πάσχουν από κοιλιοκάκη και άλλοι για έναν πιο υγιή τρόπο ζωής. Η εταιρεία μας, εφόσον ειδικεύεται στα υγιεινά τρόφιμα, έχει πολλές επιλογές σχετικών προϊόντων.

Η σειρά ΝΙΑΜΑ Gluten Free αποτελείται από μια ευρεία ποικιλία ζυμαρικών μοναδικής γεύσης. Το εργοστάσιο αποτελείται από εξειδικευμένο εξοπλισμό για την παραγωγή προϊόντων χωρίς γλουτένη, συντηρητικά και γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Στόχος της επιχείρησης είναι να φέρουν την ανανέωση της διατροφής μας με τα ζυμαρικά τους. Παρασκευασμένα στην Ελλάδα, με έδρα την Περατιά- ένα πεδινό χωριό της Αιτωλοκαρνανίας, από υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες, όπως το ρεβυθάλευρο, το καλαμποκάλευρο και το ρυζάλευρο.

Πέννες Πενάκι Χωρίς Γλουτένη 

Πέννες. Φυσικά, έχετε ήδη ακούσει για τις πέννες. Αυτό το είδος ζυμαρικών όμως, παρά τη φήμη του, έχει πολύ πιο πρόσφατη ιστορία από άλλα είδη ζυμαρικών. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1865, ακριβώς στις 11 Μαρτίου, από τον Giovanni Battista Dapurro σε μια πόλη κοντά στη Γένοβα.

Niama Πέννες Πενάκι Χωρίς Γλουτένη Το Penne είναι ένα κοντό σωληνάριο ζυμαρικών δημοφιλές σε όλη την Ιταλία και στο εξωτερικό. Αυτό το ευέλικτο σχήμα ζυμαρικών μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλές διαφορετικές συνταγές ζυμαρικών.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι η λέξη «penne» ή ο ενικός «penna» σημαίνει «στυλό» στα αγγλικά. Δεδομένου ότι αυτά τα ζυμαρικά μοιάζουν με τη μύτη ενός ντεμοντέ στυλό ή πένας, είναι προφανές ότι το όνομα προήλθε από αυτή την ομοιότητα.

O Giovanni πέτυχε να κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μια μηχανή ικανή να κόβει τα ζυμαρικά διαγώνια χωρίς να τα σπάει. Μέχρι τότε, το κόψιμο των ζυμαρικών γινόταν με το χέρι, με ψαλίδι, αφήνοντας μια ακανόνιστη και οδοντωτή άκρη στο τελικό προϊόν. Είναι ενδιαφέρον ότι η πρώτη εκδοχή αυτού του ζυμαρικού ήταν χρωματισμένη, με τον μεσαιωνικό τρόπο, με σαφράν.

Κριθαράκι Χωρίς Γλουτένη

Το αγαπημένο κριθαράκι. Ένα ζυμαρικό που χρησιμοποιείται κυρίως σε σούπες, ιδιαίτερα σε ζωμούς και μινεστρόνε παρά σε σούπες λαχανικών με κρέμα ή πουρέ.

Ένα πεντανόστιμο ελληνικό γεύμα που μαγειρεύεται με κριθαράκι, είναι το γνωστό «γιουβέτσι». Φτιάχνεται με κρέας (κοτόπουλο, αρνί ή μοσχαρίσιο), κριθαράκι, σάλτσα ντομάτας και διάφορα μπαχαρικά όπως μπαχάρι, γαρύφαλλο ακόμα και κανέλα.

Το 1953, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου λιτότητας στο Ισραήλ, ο πρωθυπουργός Μπεν-Γκουριόν ζήτησε από την εταιρεία τροφίμων Osem να βρει ένα υποκατάστατο του ρυζιού με βάση το σιτάρι. Εφηύραν το πτίτιμο Κριθαράκι Χωρίς Γλουτένηπου έμοιαζε με μακρύκοκκο ρύζι αλλά ήταν φτιαγμένο από σκληρό αλεύρι σίτου. Η μόνη διαφορά με το κριθαράκι ήταν ότι οι Ισραηλινοί το φρυγανίζουν. Λίγο σαν φρεγκόλα της Σαρδηνίας.

Αν και μοιάζει με ρύζι, δε χυλώνει εύκολα, ενώ ταυτόχρονα βράζει πιο γρήγορα. Τρώγεται ζεστό, συνήθως σε κοκκινιστά ή χρησιμοποιείται σε σούπες. Στην ελληνική κουζίνα, συνήθως προστίθεται σε φαγητά της κατσαρόλας στο τέλος, για να βράσει απορροφώντας τους ζωμούς του κρέατος και να χυλώσει.

Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε σαλάτες. Αρχικά το βράζουμε και ύστερα το ανακατεύουμε με λίγο βούτυρο ή ελαιόλαδο. Έπειτα, αφού κρυώσει, μπορούμε να το συνδυάσουμε με διάφορα λαχανικά.

Ξινός Τραχανάς χωρίς γλουτένη

Τραχανάς χωρίς γλουτένη από αλεύρι ρυζιού και καλαμποκιού. Νόστιμος, ελαφρύς και υγιεινός, από τα αγαπημένα πιάτα μικρών και μεγάλων. Ο τραχανάς είναι ένα από τα παλαιότερα φαγητά στην Ανατολική Μεσόγειο, ένα μικροσκοπικό προϊόν δημητριακών σε σχήμα βότσαλου που ποικίλλει πολύ σε όλη την Ελλάδα.

Ξινός Τραχανάς χωρίς γλουτένη

Ο τραχανάς φτιάχνεται πάντα στο τέλος του καλοκαιριού όταν έχει αρκετό αεράκι και αρκετή ζέστη για να στεγνώσουν γρήγορα οι μπουκιές. Μόλις ενωθούν τα υλικά, κόβονται σε χοντρά κομμάτια, στεγνώνουν και στη συνέχεια χωρίζονται σε μικρότερα κομμάτια.

Ο τραχανάς είναι ένα αρχαίο φαγητό που όλο και λιγότεροι χωριάτικοι μάγειρες μπαίνουν στον κόπο να φτιάξουν στο σπίτι. Αλλά οι Έλληνες εξακολουθούν να το λατρεύουν και ως αποτέλεσμα μια λιτανεία περιφερειακών βιοτεχνών παραγωγών, κυρίως γυναικείων συνεταιρισμών, έχουν παρέμβει για να καλύψουν τη ζήτηση της αγοράς. Χάρη σε αυτούς η παράδοση επιβιώνει.

Back to list